- CELLARII
- CELLARIIservi apud Romanos, quorum cratrem cibariam, quae in penu fuit, adservare. Seneca, Ep. 122. Circa lucem discurritur, pueri vocantur, Cellarii, Coqui tumultuantur, quaero quid sit? dicitur mulsum et alicam poposcisse, a balneo exisse. Plin. l. 19. c. ult. Apio eximunt Coci ohsoniis acetum; eodem Cellarii in sacris odorem vino gravem. Lamprid. Heliogab. c. 26. Mittebat parasitis per Cellarics salarii annua vasa cum ranis et scorpiis, cum serpentibus et huiusmodi monstris. meminit quoque Cellarii Plautus, Captiv. Actu 4. sc. 2. v. 115.Sume, posce, prome quidvis: te facio Cellatium.Horatius cum Promum appellavit, l. 2. Sat. 2. v. 16. Vide infra. A Cellario vero nomen loci manavit, apud Lucae Interpretem, c. 12. Augustin. Confess. l. 9. c. 8 et Cassianum de instit. renunc. l. 4. c. 8. Unde Cellariolum, apud Gregorium Turonens. Mirac. l. 2. c. 35. quod et Promptuarium vocat. Addem de Cellariis servis, qui et Cellerarii, illos aliquando curâsse, ut essent salvae rationes, teste Ulpianô, l. 12. ff. de instr. vel instrum. leg. Coeterum praebuisse familiae potionem et cibum, ait Columell. l. 12. c. 2. eorumque diligentiam praeceptis instruxisse M. Ambivium, Maenatem Licinium, et C. Matium, apud Eund. l. 12. c. 4. Vide Laur. Pignorium, Comm. de Servis et T. Popmam, de operis eorum.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.